Bu gün nəticəyönümlü təhsilimizin qarşıya qoyduğu prioritet təhsilin keyfiyyətinin artırılması, inkişaf etmiş ölkələrin təhsili səviyyəsində addımlamaqdır. Bunu təmin etmək məqsədilə maddi-texniki baza, dərsliklər, dərslərin tədrisi metodikası, yanaşmalar tamamilə yenilənmişdir. Bu yeniliklər fonunda öz aktuallığını bütün ictimai-siyasi quruluşlarda olduğu kimi bu gün də qoruyub saxlayan, dəyişməyən ən başlıca amil müəllim-şagird-valideyn üçbucağıdır. Şagirdlərin təlim-tərbiyəsində vacib olan bu üçbucağın oynadığı böyük rola nəzər yetirək.
Bildiyimiz kimi uşaq fərd kimi dünyaya gəlir, ətraf aləmlə təmas nəticəsində şəxsiyyət kimi formalaşmağa başlayır. Bu formalaşmada ilk öncə ən böyük rol valideynə, sonra isə uşağı əhatə edən mühitə məxsusdur. Uşağı beş yaşına qədər əhatə edən mühit onun yaşadığı ailə, təmasda olduğu qohumlar, qonşular, məktəbəqədər təhsil müəssisəsi, informasiya mənbələri olan televizor, telefon, internet və s. ola bilər. Bu yaş dövründə yuxarıda sadalanan amillərin mənfi təsir göstərənlərindən uşağın təmasda olmasını mümkün qədər nəzarətdə saxlamaq vacibdir. Ətraf aləmlə bağlı uşağın suallarını yaşına uyğun şəkildə cavablandırmaq lazımdır. Bu, onun ətraf mühitdə baş verənləri şüurlu şəkildə dərk etməsinə gətirib çıxarır. Valideyn hər zaman yadda saxlamalıdır ki, o, övladını tərbiyə edərkən onun danışdığı sözlərlə etdiyi hərəkətlər uzlaşmalıdır. Çünki uşağın diqqəti hər zaman valideynin danışığı ilə bərabər həm də onun etdiyi hərəkətləri izləməyə yönəlir. Bu yaşda olan uşağın dəcəlliyi böyükləri yormamalı, dəcəlliyin tərbiyəsizliyə çevrilməməsi diqqətdə saxlanılmalıdır. Uşağın dəcəllik etməsi təbii hal kimi dəyərləndirilməlidir. Həzrət Əli əleyhissəlam demişdir: “Uşağın dəcəlliyi böyüyəndə onun əqlinin çoxluğuna dəlalət edir”.
Uşağın beş yaşı tamam olanda onu əhatə edən mühitə artıq yeni mühit-məktəb mühiti də əlavə olunur. Bununla uşağın formalaşmasında yeni mərhələ başlayır. Dövlətimizin beşyaşlıların təhsilə cəlb olunması işini təşkil etməsi çox təqdirəlayiq haldır. Belə ki, beşyaşlı uşaq məktəbdə təhsilə cəlb olunmaqla ətraf aləm haqqında bilgiləri düzgün şəkildə əldə edir və mənimsəyir. Son illərin təcrübəsi göstərir ki, məktəbəhazırlıq qrupunda təhsil alıb birinci sinfə qədəm qoyan uşaqların nəticələri daha da qənaətbəxş olur.
Məktəbdə təhsil alan hər bir şagirdin diqqət mərkəzində saxlanılması vacibdir. Açıq etiraf etməliyik ki, biz təhsil işçiləri bəzən bu işin öhdəsindən layiqincə gələ bilmirik. Bəzi hallarda valideyn və müəllim şagirdin təlim nailiyyətlərinə o qədər diqqət yönəldir ki, onun psixoloji durumu və tərbiyəsi arxa plana keçir, yaddan çıxır. Sinfə birbaşa cavabdehlik daşıyan sinif rəhbərləri müəyyən hallarda vəzifə funksiyalarını yalnız jurnalın səhifələrini yazmaqda görür. Müəllimlər və fəal şagirdlər ictimai əsaslarla hər gün növbətçilik etməli olduqları halda əksər hallarda buna riayət olunmur.
Günümüzün reallığı olan bu çatışmazlıqları aradan qaldırmaq məqsədilə Azərbaycan təhsilinin idarəçiliyində yeni yanaşmalar ortaya çıxır. Müəllim, psixoloq, sinif rəhbəri və valideynin unudaraq arxa plana keçirdiyi şagirdin psixo-loji durumu və tərbiyəsinin düzgün təşkilindəki çatışmazlıqları aradan qaldırmaq məqsədilə ümumtəhsil məktəblərində “Məktəblinin dostu” layihəsinin tətbiqi təqdirəlayiq haldır. Ancaq nəzərə almalıyıq ki, bu layihə də məktəbin bütün sinif-lərində təhsil alan hər bir şagirdə məktəbdə olduğu müddətdə eyni anda tam nəzarət etməyə, qayğı göstərməyə, onların psixoloji vəziyyətini izləməyə yetərli deyil. Əgər hər birində iyirmi beş nəfər şagirdi olan iyirmi sinif komplektli məktəbdə “Məktəblinin dostu” layihəsinin on nəfər icraçısı varsa, bu on nəfərin hər bir sinifdəki şagirdi hər an nəzarətdə saxlaması fiziki cəhətdən mümkün deyil. Nəzərə almalıyıq ki, şagird ətrafında hansısa xoşagəlməz situasiya bir anda baş verə bilər və bunun qarşısını almaqda gecikə bilərik.
Respublikanın təhsil müəssisələrində hal-hazırda tətbiq olunan nəticəyönümlü təhsil təlim-tərbiyənin keyfiyyətinin yüksəldilməsinə zəmin yaradır. Günümüzün reallığı budur ki, respublikanın ümumtəhsil məktəblərində şagirdlərin ibtidai təhsil pilləsində təhsil aldığı dövrdə valideynlərin məktəblə təması çox olur, ancaq yuxarı təhsil pillələrində bu təmas getdikcə azalır. Ümumiyyətlə, valideynin şagirdlərin təlim-tərbiyə prosesinə cəlb olunması ictimai nəzarət olaraq məktəb idarəçiliyinin əsasını təşkil edir və məktəbdə təlim-tərbiyənin düzgün qurulmasında böyük rola malikdir. Məlumdur ki, şagird sayı çox olan məktəblərdə sinif komplektlərinin sayı da çox olur. Belə bir şəraitdə məktəbin cəmi altı nəfər rəhbər işçisinin - bir direktor, iki direktor müavini, bir psixoloq, bir uşaq birliyi rəhbərinin və müəyyən hallarda vəzifə funksiyalarını düzgün yerinə yetirməyən sinif rəhbərlərinin eyni zamanda bütün siniflərdə dərslərin müəllimlər tərəfindən tələb olunan səviyyədə, məsuliyyətlə tədrisinə və şagirdlərin təlim-tərbiyəsinə ciddi nəzarət etməsi fiziki cəhətdən mümkün deyil. Eləcə də dərsini bu və ya digər səbəbdən, məsuliyyətsizlikdən zəif tədris edən müəllimlərə məktəbin rəhbər işçilərinin təsiri də bəzən effektiv olmur.
Belə bir şəraitdə çıxış yolu siniflər üzrə ictimai nəzarəti-valideyn nəzarətini gücləndirməkdən ibarətdir. Ancaq açıq etiraf etməliyik ki, valideynlərin böyük əksəriyyəti övladları yuxarı təhsil pilləsində təhsil aldığı illərdə məktəblə sıx təmas qurmur, hətta sinif rəhbəri tərəfindən təşkil olunan valideyn icaslarına da gəlmirlər. Siniflər üzrə ictimai nəzarəti-valideyn nəzarətini sinifdə təhsil alan şagirdlərdən bir hissəsinin valideyni hesabına təşkil etmək olar. Əgər sinifdə iyirmi nəfər şagird təhsil alırsa, onlardan on nəfərinin valideyninin hər birinə ayda iki dəfə növbə çatmaqla övladlarının dərslərində iştiraklarını təşkil etmək olar. Dərslərdə iştirak edən valideyn dərsin gedişinə müdaxilə etmədən sinifdəki bütün şagirdlərin durumunu nəzarətdə saxlaya bilər. Valideynlər növbəlilik əsasında gün ərzində övladlarının dərslərində iştirak etməklə həm işinə məsuliyyətsiz yanaşan müəllimlərin məsuliyyətini artırmaq olar, həm də şagirdlərin psixoloji durumunu, tərbiyəsini və gündəlik təlim nəticələrini izləyərək bu barədə digər valideynləri məlumatlandırmaq olar. Valideynlərin dərslərdə iştirak etməsi bəlkə də rəhbər işçilərin iştirak etməsindən faydalı ola bilər.
Yekun olaraq təklifim ondan ibarətdir ki, valideynləri şagirdlərin təlim-tərbiyəsi işinə cəlb etmək, üçbucağın qırılmış üçüncü tərəfini bərpa etmək məqsədilə Təhsil Nazirliyi tərəfindən tövsiyə xarakterli qaydalar hazırlamaqla yerlərdə bu işin icrasına başlamaq olar. Qaydalarda təhlükəsizliyi təmin etmək məqsədilə bu işə cəlb olunan valideynlərə məktəb direktoru tərəfindən məktəb binasına giriş üçün vahid formada buraxılış vəsiqələrinin verilməsi, valideynlər üçün onların görəcəyi işləri özündə əks etdirən yaddaş kitabçasının hazırlanması, onların bu istiqamətdə təlimatlandırılması və s. məsələlər öz əksini tapa bilər. Təhsil Nazirliyi əlavə olaraq tövsiyə xarakterli təlimati göstərişlərin əks olunduğu normativ sənəd hazırlayıb yerlərə göndərməklə müəllimlərin və fəal şagirdlərin məktəblərdə ictimai əsaslarla növbətçilik etməsi işini gücləndirmək olar. Göstərdiyim təklifləri həyata keçirməklə məktəblərdə şagirdlər daim nəzarətdə saxlanılar və müəyyən faciəli hadisələr də baş verməz.
Bu gün Azərbaycan təhsilinin inkişafına göstərilən diqqət və qayğı ölkəmizin gələcəyi olan bugünkü uşaq və gənclərin sağlam, dövlətçiliyimizə sədaqət ruhunda, vətənpərvər şəxsiyyət kimi formalaşmasına böyük ümid yaratmaqla bərabər, biz təhsil işçilərinin məsuliyyətini daha da artırır. Təhsil sahəsini cəbhə adlandırsaq yanılmarıq. Təhsil sahəsi əsl vətəndaşlıq mövqeyi nümayiş etdirilən strateji fəaliyyət meydanıdır. Qəlbində Vətən və millət məhəbbəti olan hər bir təhsil işçisi bu meydanda əzmlə çalışmalı, təhsilimizin inkişafı naminə hər cür fədakarlığa hazır olmalıdır. Biz təhsil işçiləri nəzərə almalıyıq ki, bundan sonra daha çox Mübariz İbrahimovlar yetişdirməliyik.
Nəcəf HƏSƏNOV,
Xocalı RTŞ-nin aparıcı məsləhətçisi